Ο Arthur Scopenhauer (Γερμανός Φιλόσοφος 1788-1860) γνωστός ως εκπρόσωπος του πεσιμισμού, ανάμεσα σε πολλά άλλα, περιέγραψε με ακρίβεια τα τρία στάδια που περνάει κάθε αλήθεια. «Πρώτα γελοιοποιείται. Μετά βρίσκει σφοδρή αντίθεση και στο τέλος θεωρείται αυτονόητη». Στο στάδιο της «σφοδρής αντίθεσης» μπορεί να τοποθετηθεί οποιοδήποτε ουσιαστικό, όπως η λέξη αγυρτεία, η ασέβεια, η αυθάδεια ή και η λέξη αλητεία!
Οι σημερινές συνθήκες της δυτικοδίαιτης ζωής μας και τα αγχώδη προβλήματα που θέτουν στην καθημερινή ανθρώπινη συμπεριφορά μας, επιτρέπουν στο ως άνω φαινόμενο της «αλητείας» να αντιμετωπίζεται ως ένα ήπιο, καθημερινό και σχεδόν φυσιολογικό φαινόμενο, που θεωρείται πλέον από πολλούς και ως τρόπος ζωής με επικίνδυνες κοινωνικές προεκτάσεις.
Το ελατήριο γι’ αυτό το άρθρο είναι η ανεπίτρεπτη συμπεριφορά και φραστική επίθεση «συναδέλφου» σε μια καταρτισμένη και αξιοπρεπή συνάδελφο, που έλαβε χώρα ενώπιόν μου. Το χειρότερο ήταν ότι έγινε μέσα σε αίθουσα δικαστηρίου, μπροστά στην έδρα καθώς η σοκαρισμένη Πρόεδρος είχε μείνει άφωνη! Ο εν λόγω συνάδελφος εκμεταλλευόμενος προφανώς την ηλικία του και την κατ’ αυτόν αυτονόητη εμπειρία του, ίσως και τη θέση ισχύος του (καθώς αργότερα ενημερώθηκα ότι κατέχει σημαντική θέση – δεν θέλω να αναφερθώ με λεπτομέρειες για ευνόητους λόγους), την ώρα που η συνάδελφος προέβαλε ενστάσεις κατά της αγωγής του, άρχισε να την προσβάλλει με υποτιμητικές εκφράσεις σχετικά με την επιστημονική της κατάρτιση και να την ειρωνεύεται σε σημείο απόλυτου εκφοβισμού. Η αξιοπρεπής συνάδελφος τον αντιμετώπισε με νομικά επιχειρήματα και ΕΥΓΕΝΕΙΑ, καθώς προσπαθούσε εν μέσω των υστερικών φωνών του, να προβάλει τις ενστάσεις επί της αγωγής, όπως υπαγόρευε το λειτούργημά μας. Να σημειωθεί δε ότι ο συνάδελφος, που προέβη στην φραστική αυτή επίθεση, δεν έλεγε τίποτα νομικά ορθό και βάσιμο. Δυστυχώς η συνάδελφος δεν θέλησε να δώσει περαιτέρω έκταση στο θέμα για να μην «μπλέξει»! Ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει αυτή την λέξη όπως θέλει. Το «μπλέξιμο» μπορεί να θεωρηθεί ως στιγματισμός ή χαφιεδισμός ή φόβος γενικότερα. Το χειρότερο είναι ότι δεν ήταν η πρώτη φορά που έγινα μάρτυρας μιας τέτοιας συμπεριφοράς.
Θα μπορούσε το συγκεκριμένο άρθρο να γίνει σφοδρή επώνυμη καταγγελία, αλλά δεν είναι ο σκοπός του αυτός. Ο σκοπός του είναι να αναδείξει, με αφορμή το ως άνω περιστατικό, την άθλια καθημερινότητα ενός συλλειτουργού της δικαιοσύνης είτε αυτός βρίσκεται ενώπιον ενός Δικαστηρίου είτε είναι έμμισθος, είτε είναι ασκούμενος, είτε είναι νέος δικηγόρος, είτε απλά είναι ένας δικηγόρος που βρίσκεται σε μια ουρά περιμένοντας υπομονετικά τη σειρά του να εξυπηρετηθεί και τον παρακάμπτει ένας άλλος καρεκλοκένταυρος, απαξιώνοντάς τον. Ζητάμε δικαίως όλοι μας να επανέλθουμε σε εποχές όπου ο δικηγόρος ήταν ένα αξιοσέβαστο πρόσωπο, λόγω της επαγγελματικής του κατάρτισης και της παιδείας του. Απεγνωσμένα ακούω περιστατικά, όπως το παραπάνω σε όλους τους τομείς, που μπορεί να εμπλέκεται ένας δικηγόρος. Πολλές φορές αφορά δικηγόρους προϊσταμένους, διευθυντές μεγάλων εταιρειών ή «μεγαλοδικηγόρους», οι οποίοι κατέχουν θέσεις ισχύος και εφαρμόζουν ακριβώς τα τρία στάδια της αλήθειας. Πρώτα σε γελοιοποιούν και μετά ακολουθεί σφοδρή επίθεση για κάτι που στο τέλος θεωρείται αυτονόητο.
Το πρόβλημα αυτό είναι πολύ σοβαρό και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Πρόκειται για εκφοβισμό που πλέον δεν πρέπει να γίνεται ανεκτός. Πρέπει όλοι να δηλώσουμε ότι όλα αυτά πρέπει να μην επαναληφθούν. Να δημιουργήσουμε μια νέα εποχή στην οποία, ως δικηγορικό σώμα, θα σεβόμαστε το λειτούργημά μας και τον συνάδελφό μας και θα τον υπερασπιζόμαστε όπως και τους εντολείς μας. Μια νέα εποχή στην οποία ο συνάδελφος που γίνεται θύμα εκφοβισμού στον επαγγελματικό μας χώρο, είτε ο θύτης είναι συνάδελφος είτε δικαστικός λειτουργός είτε γραμματέας δικαστηρίου, να μπορεί άμεσα να προσφεύγει στον σύλλογο και να το καταγγέλλει γνωρίζοντας ότι ο σύλλογος θα τον ακούσει και θα τον υπερασπιστεί. Αυτό είναι το κλειδί για να νιώσουμε όλοι ίσα μέλη σε ένα σύλλογο που προστατεύει το λειτούργημά μας.
Γεώργιος Τρίγγας, Υποψήφιος Σύμβουλος ΔΣΑ